عصر ظهور و آخرالزمان

روایات حرکتی را به تصویر می کشند که در سوریه و توسط سفیانی آغاز می شود. او از هواداران غرب و هم پیمان یهودیان است و تمام سوریه و اردن را تحت فرمان خود قرار می دهد:

" خروج سفیانی حتمی است، این خروج از آغاز تا پایان، پانزده ماه به طول می انجامد. 6 ماه آن را به جنگ و کشتار می پردازد و وقتی پنج منطقه را به تصرف خود در آورد، تنها می تواند 9 ماه بر آن مناطق فرمانروایی کند، نه یک روز بیشتر!." (المعجم:ج3،ص462)

طبق احادیث، مناطق پنجگانه علاوه بر سوریه و اردن، احتمالاً لبنان را نیز در برگیرد، ولی وحدتی که سفیانی ایجاد می کند، وحدت نامبارکی است که هدف آن ایجاد یک خط دفاعی عربی در برابر اسرائیل و پایگاهی برای مقابله با ایرانیان است که زمینه ساز حکومت حضرت مهدی (عج) هستند. سفیانی پس از تحمل دو شکست خود، یکی در عراق به دست ایرانی ها و یمنی ها، و دیگری در حجاز به واسطه معجزه الهی، عقب نشینی کرده و باقی مانده نیرو های خود را داخل سرزمین شام جمع می کند تا برای مقابله با پیشروی سپاه امام زمان (عج) به طرف دمشق و قدس، آماده شود. احادیث ما، نبرد یاران امام زمان(عج) با سپاه سفیانی را حماسه ای بزرگ توصیف می کنند که از انطاکیه در ساحل دریای مدیترانه و از دمشق تا قدس در جبهه داخلی امتداد دارد. در این نبرد بزرگ، غضب الهی بر سفیانی و هم پیمانان یهودی و رومی اش(غربی ها) فرود آمده و پس از شکستی سخت و کوبنده، سفیانی اسیر و کشته می شود. امام زمان (عج) به همراه مسلمانان وارد قدس می گردد.

ایرانیان پس از قیام و نهضتشان، از دشمنان(ابرقدرتها) می خواهند که در امورشان دخالت نکنند ولی نمی پذیرند: " حق را می جویند، اما به آنان سپرده نمی شود، بار دیگر خواهان آن شوند، اما راه به جایی نبرند، با مشاهده این وضع سلاح بر دوش گرفته و به مبارزه روی می آورند. آنگاه حقوقشان را به رسمیت شناسند، اما این بار، آن ها نپذیرند، تا دست بر قیام زنند و پرچم نهضت را رها نکنند تا به دست صاحب شما (منظور حضرت مهدی(عج) است) بسپارند. کشته های آنان شهیدند. (المعجم، ج3، ص269)

به گفته روایات دو شخصیت موعود به نام های سیدخراسانی که فقید یا رهبر ی است و شعیب بن صالح جوانی گندم گون، با ریش کم پشت از اهالی ری (ایران)، که فرمانده نظامی است ظهور می کنند و پرچم خود را به امام زمان(عج) تسلیم و در حرکت ظهور حضرت، با سپاه ایشان مشارکت کرده و شعیب بن صالح به فرماندهی کل نیروهای حضرت منسوب می شود.

بر اساس احادیث، آغاز ظهور آن بزرگوار از مشرق زمین خواهد بود: 

" نقطه آغاز ظهور او از سوی مشرق است و چون آن هنگام فرا رسد، سفیانی خروج کند." (المعجم، ج5، ص235) 

یعنی فراهم ساختن زمینه ظهور آن حضرت، به دست نژاد سلمان فارسی(ایرانیان) است. همان ها که به دارندگان پرچم های سیاه معروف اند و نهضت آنان به رهبری مردی از قم برپا می گردد.

 "مردی از قم مردم را به حق دعوت کند. گروهی گرد او جمع شوند که دلهایشان چون قطعه های آهن استوار و پولادین در برابر تندباد ها و طوفان ها است. از نبرد خسته و افسرده نشده و ترس و وحشت بر ایشان مفهومی ندارد. همواره بر خدا توکل کنند و فرجام نیکو از آن تقواپیشگان است." (بحارالانوار،ج60،ص216)

ادامه دارد.

وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّه وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ 

اراده ما بر این است که بر مستضعفان روی زمین منت بگذاریم و آنها را پیشوایان و وارثین زمین قرار دهیم.  (سوره قصص آیه 5)

سپاس خداوندی را که شناخته شده است، بی آنکه دیده شود. همان کسی که در آفرینش موجودات، به اندیشه و فکر نیاز ندارد. خدایی که همیشه بوده و تا ابد خواهد بود. آنجا که نه از آسمان نشانی بود و نه از ستارگان اثری به چشم می خورد، نه شبی تاریک و نه دریایی آرام، نه کوهی با راه های گشوده، نه دره ای پر پیچ و خم، نه زمین گسترده و نه آفریده های پراکنده وجود داشت. (نهج البلاغه، حضرت علی علیه السلام)

به ترتیب وقوع:

1- خروج سفیانی 2- خروج سید یمانی 3- ندای آسمانی(صیحه) 4- خسف(فرو رفتن زمین در بیداء) 5- قتل نفس زکیه

البته این پنج نشانه زنجیروار به هم متصل هستند. خروج سفیانی مطابق با  بعضی از روایات در ماه رجب اتفاق می افتد. و این خروج با خروج یمانی در یک سال و یک ماه و یک روز است. وقوع صیحه آسمانی، جمعه 23 ماه رمضان نقل شده است.(چیزی حدود 4 ماه بین ظهور و صیحه آسمانی فاصله است). خسف در بیداء، که در اثر آن بخشی از لشکر سفیانی  در زمین فرو خواهد رفت که طبیعتاً پس از خروج سفیانی اتفاق می افتد. اما فاصله بین قتل نفس زکیه تا ظهور حضرت مهدی(عج) را 15 روز گفته اند.